Zaczynam od opisania tego produktu, ponieważ to właśnie on podbił moje serce jako pierwszy, zaraz po moim mężu 🙂

Nie mam na celu rozpisywać się na temat jego dokładnego składu i właściwości, bo nie o to mi chodzi. To co trzeba o nim wiedzieć, to to że składa się w 90% z nasyconych kwasów tłuszczowych, dzięki czemu jest bardzo stabilnym tłuszczem. Można go spokojnie przechowywać w warunkach pokojowych. W bardzo ciepłe dni zrobi się płynny, ale to normalne. Dzięki kwasom tłuszczowym o średnich łańcuchach, tłuszcz kokosowy nie wymaga żółci do trawienia przez co jest bardzo dobrze wchłaniany. Myślę że dla ludzi po resekcji woreczka żółciowego będzie bezcenny.

Są dwa rodzaje oleju kokosowego: rafinowany i nierafinowany. Olej rafinowany jest bezzapachowy więc jeśli komuś przeszkadza zapach kokosu to jest to lepsze wyjście. Olej nierafinowany ma na pewno lepszą jakość, ale też delikatny zapach kokosu. Mnie osobiście w niczym  on nie przeszkadza, a wręcz dodaje potrawom walorów smakowych.

To właśnie ten tłuszcz jest idealny do smażenia. Od razu widać różnicę na patelni przy jego stosowaniu. Nic się nie dymi i nie śmierdzi. Różnica w smaku usmażonego mięska jest kolosalna. Jajecznica na oleju kokosowym nabrała nowego smaku. Warzywa również smakują inaczej. W pierwszej kolejności polecam wypróbować cukinię z cebulką! Teraz akurat sezon 🙂

Można nim smarować chleb (np. gryczany) lub jeść łyżkami – a znam takich 🙂

Majonez na bazie oleju kokosowego też wychodzi przepyszny – przepis później.